In het voorjaar van 1951 - ik was toen zestien jaar en leerde op het Montessori Lyceum boetseren - maakte ik dit beeldje van het hoofd van mijn vader, Wim F. Wertheim (1907-1998).



Hij hoefde niet te poseren en ik hield de klei gewoon in mijn handen. Er was
geen oven om het beeldje in te bakken en eigenlijk wisten we ook niet hoe dat gemoeten had. Het is dus erg kwetsbaar, maar mijn ouders hebben het altijd zorgvuldig bewaard. Alleen zijn ene oor heeft de tand des tijds niet doorstaan en is een beetje gerafeld.